Një ekip studiuesish kanë gjetur prova se një epidemi e koronavirusit përfshiu Azinë Lindore më shumë se 25,000 vjet më parë dhe ishte mjaft shkatërruese për të lënë një gjurmë në ADN që mbijeton deri më sot.
“Ajo thjesht erdhi në vëmendjen tonë atëherë. “Ajo që po ndodh tani mund të ndodhë për breza dhe breza,” tha David Enard, një biolog në Universitetin e Arizonës që drejtoi studimin.
Deri më tani, studiuesit nuk kanë qenë në gjendje të shikojnë shumë larg historinë e kësaj familje virusesh, megjithëse dihet që gjatë 20 viteve të fundit, tre koronavirusë janë përshtatur për të infektuar njerëzit dhe për të shkaktuar sëmundje të rënda të frymëmarrjes: Covid-19 dhe SARS. Studimet e secilit prej këtyre koronavirusëve tregojnë se ato u janë kaluar njerëzve përmes gjitarëve të tjerë.
Katër koronavirusë të tjerë gjithashtu mund të infektojnë njerëzit, por ato zakonisht shkaktojnë vetëm një ftohje të lehtë.
Më i fundit nga këto koronavirusë të butë, të quajtur HCoV-HKU1, kapërceu pengesën e specieve në vitet 1950. Më i vjetri, i quajtur HCoV-NL63, mendohet se daton 820 vjet më parë.
Gjatë brezave, viruset shkaktojnë ndryshime të mëdha në gjenomin njerëzor që kalojnë te pasardhësit, në mënyrë që trupi të jetë i gatshëm t’i përgjigjet kontaktit të përsëritur me atë antigjen.
Por viruset gjithashtu mund të evoluojnë. Proteinat e tyre mund të ndryshojnë formën për të tejkaluar mbrojtjen e nikoqirit. Këto ndryshime mund ta nxisin nikoqirin të zhvillojë edhe më shumë kundër-ofensivë, duke çuar në më shumë mutacione në virus.
Nëse një mutacion i ri arrin të sigurojë rezistencë ndaj një lloji virusi, ai së shpejti mund të bëhet më i zakonshëm, duke kaluar te brezat e ardhshëm.
Në vitet e fundit, Dr. Enard dhe kolegët e tij kanë kërkuar gjenomin njerëzor për këto modele të variacioneve gjenetike në mënyrë që të rindërtojnë historinë e një numri virusesh. Kur shpërtheu pandemia, ai mendoi nëse koronavirusët e lashtë mund të kishin lënë gjurmët e tyre.
Ai dhe kolegët e tij krahasuan ADN-në e mijëra njerëzve në 26 popullata të ndryshme në botë, duke ndjekur një kombinim të gjeneve që dihet se janë vendimtare vetëm për koronaviruset. Në popullatat e Azisë Lindore, shkencëtarët zbuluan se 42 prej këtyre gjeneve kanë një version dominant. Ishte një sinjal i fortë se njerëzit në Azinë Lindore ishin përshtatur me koronavirusin antik.
Por çfarëdo që të ketë ndodhur në Azinë Lindore duket se është e kufizuar në atë rajon.
“Kur i krahasuam me popullsitë në të gjithë botën, nuk mund ta gjenim sinjalin,” tha Yassin Swilmi, një studiues në Universitetin e Adelaidës në Australi dhe bashkëautor i studimit të ri.
Shkencëtarët pastaj u përpoqën të vlerësonin se sa kohë aziatikët Lindorë ishin adaptuar në koronavirus. Ata zbuluan se të 42 gjenet kishin afërsisht të njëjtin numër mutacionesh. Kjo do të thoshte që viruset zhvilloheshin me shpejtësi në të njëjtën kohë. Shkencëtarët vlerësojnë se të gjitha këto gjene zhvilluan mutacionet e tyre antivirale midis 20,000 dhe 25,000 vjet më parë, ndoshta gjatë disa shekujve.
Shkencëtarët që kërkojnë ilaçe për të luftuar koronavirusin e ri mund të dëshirojnë të ekzaminojnë 42 gjenet që evoluan në përgjigje të epidemisë antike, thotë një anëtar i ekipit kërkimor.
“Në të vërtetë na tregon çelësat molekularë me të cilët ne mund të rregullojmë përgjigjen imune ndaj virusit,” shtoi ai.
Dr Anders pajtohet, duke thënë se gjenet e identifikuara në studimin e ri duhet të merren parasysh veçanërisht kur zhvillohen gjenerata të reja të ilaçeve.
