Media kroate Slobodna Dalmacija i ka kushtuar një artikull situatës në Ballkan. “Bota dëshmon brishtësinë e paqes çdo ditë, nga Ukraina në Nagorno-Karabakh dhe Kosovë, deri te sulmi i fundit i përgjithshëm i Hamasit ndaj Izraelit.
Asnjë nga këto ngjarje, me përjashtim të marshimit të gjatë të Putinit në Ukrainë, nuk ishte tepër i parashikueshëm, dhe disa i kapën shërbimet më të mira të inteligjencës në botë plotësisht në befasi.
Rastësisht?
Asgjë nuk është e rastësishme, e lëre më një zinxhir i tërë veprimesh vrasëse agresive që nxisin kaos të përgjithshëm dhe tronditin ekuilibrin global”, nis artikulli i medias kroate.
Shkrimi i plotë
Destabilizimi i vendit më të ri në Evropë, një objekt i vjetër i mbijetesës hegjemoniste të Serbisë së Madhe, është një projekt tradicional shtetëror serb, sado jobindës Aleksandër Vuçiç u përpoq të lante duart nga ky veprim.
Menjëherë pasi forcat speciale të futura serbe hynë në aksion në Kosovë, njësitë e blinduara të ushtrisë serbe u zhvendosën në kufirin e Kosovës. Kjo madje rezultoi në një notë proteste nga Sekretari Amerikan i Shtetit Anthony Blinken drejtuar Beogradit.
Regjimi mafioz serb me fytyrë çetnike ka ndryshuar në mënyrë kozmetike pamjen e tij vitet e fundit dhe ka thurur lajka për Uashingtonin dhe BE-në si garantues i stabilitetit rajonal, por me sulmin e fundit të drejtuar ndaj Kosovës, i ranë edhe maskat më të suksesshme.
Nuk ka fare dallim mes ish-asistentit të Sheshelit, Vuçiçit dhe Milorad Dodik: të dy po nxisin sistematikisht trazira në Ballkan, ndërkohë që i shërbejnë besnikërisht mentorit të tyre të vetëm të vërtetë, atij në Moskë.
Të gjitha luftërat serbe që nga fillimi i viteve nëntëdhjetë në rajonin tonë, në fund të fundit, fillojnë sipas të njëjtit model: së pari, njësitë paraushtarake dalin në rrugë, rrëzojnë trungje dhe ngrenë barrikada, e pastaj ushtria e rregullt, e armatosur deri në dhëmbë vjen për t’i ndihmuar ata.
Skenari kroat
Kështu ishte në Kroaci nga pranvera e vitit 1991, pasi në këtë mënyrë filloi gjakderdhja dhe rrethimi i Sarajevës në pranverën e vitit 1992, dhe kështu duhet të ishte padyshim tani në Kosovë, nëse Kurti dhe Perëndimi nuk do të kishin penguar ekspansionin e Vuçiçit.
Ky në fakt nuk është plani i tij: ai nuk e ka ndryshuar asnjë pikë në krahasim me paraardhësin e tij të dështuar dhe tragjik, babain e idesë së të gjithë serbëve në një shtet, xhelatin ballkanik Sllobodan Millosheviç.
Tridhjetë vjet më vonë, Vuçiç shpreson vetëm të korrigjojë gabimet e tij historike. Ashtu siç shpresojnë liderët e Hamasit se më në fund do të jenë në gjendje të zhbëjnë shtetin e Izraelit. Ndërsa ai përqafohej me liderët evropianë në Bruksel dhe vizitonte me përulësi Shtëpinë e Bardhë duke ecur pothuajse horizontalisht mbi qilimat atje, Vuçiç po blinte furishëm armë për shtetin gjatë gjithë asaj kohe.
Sigurisht, kryesisht nga miqtë rusë. Buxheti ushtarak i Serbisë është dyfishuar në tetë vitet e fundit: ndërsa u ofron qytetarëve serbë një parizier të subvencionuar nga shteti, në mënyrë që ata të mos vdesin fjalë për fjalë nga uria, ushtria çetnike në të njëjtën kohë shpenzon më shumë se 1.5 miliardë dollarë në vit për mjetet e vrasjes.
Kur e pyesin pse e bën këtë, ai e arsyeton si mbrojtje të nevojshme nga fqinjët agresivë.
Thuajse fqinjët e Serbisë kanë tentuar të paktën 18 luftëra agresive agresive në 30 vitet e fundit për të pushtuar tokën e tyre kombëtare, të paktën brezin deri në Shabac apo Vrnjaçka Banja.
Si mund t’i ndihmojmë serbët të kuptojnë se ëndrra e një Serbie të madhe që keqbërësit dhe kryengritësit ua shesin për breza të tërë është makthi i tyre i dukshëm? Nuk do të ketë asnjë ekzaminim përmirësues për luftërat e tyre të dështuara pushtuese, as nuk mund t’i çojnë ata drejt lumturisë kombëtare.
Gjaku i fëmijëve të Serbisë apo të dikujt tjetër, vetëm Putin apo Vuçiç mund të çojë në një mandat tjetër plaçkitës dhe gënjeshtar. Këto ditë në qarqet më të larta të NATO-s dhe BE-së është ringjallur ideja për forcimin e misioneve aktuale ushtarake në Kosovë dhe Bosnjë e Hercegovinë.
Nëse trupat e NATO-s dhe BE-së së shpejti fillojnë të monitorojnë kufirin e Serbisë me vendet fqinje, siç supozohet se është planifikuar, Vuçiç mund të përpiqet edhe një herë të dërgojë vrasësit e regjimit të tij në misione destabilizimi”, përfundon artikullin media kroate.
