Bisedë me mësuesen shqiptare në Nju Jork, Vlera Sela Thaqi

Bisedoi Keze Kozeta Zylo

Unë besoj me përulësi në misionin e TV dhe Shkollave Shqipe “Alba Life” Ambasador i Kombit sepse kam qenë mësuese vullnetare dhe prind dëshmitar i saj.

Në vitin 2015, dëgjova për Shkollen Shqipe “Alba Life” në Staten Island dhe isha e gëzuar për të mësuar rreth saj. Duke përjetuar drejtpërdrejt ndikimin pozitiv të të mësuarit për gjuhën dhe kulturën shqipe, menjëherë i regjistrova fëmijët e mi, Ilirin dhe Lorianën, për të ndjekur Shkollën Shqipe “Alba Life”. Ngrohtësia dhe energjia me të cilën themeluesi dhe Presidenti i shkollave shqipe z. Qemal Zylo, bashkëshortja e tij Kozeta Zylo, mësuesit, Dr.Valbona Zylo-Watkins, stafi dhe mirëpritja e tyre më dhanë ngrohtësi dhe ishja e emocionuar që gjeta një burim shqip ne komunitet për të regjistruar fëmijët e mi në shkollë. E çmova mundësinë për të ndihmuar në klasa dhe përfundimisht më afruan të punoja si mësuese për grupmoshën më të re, gjë që më dha mua kujtimet më të bukura të jetës sime.
Familja Zylo është vërtetë një frymëzim për mua dhe për suksesin tim.
Profesionalizmi i Alba Life për shfaqjet e studentëve në aktivitetet e tyre në nivelet më të larta, si në qendrat kryesore të NYC është një mënyrë e shkëlqyer për të arritur këtë qëllim. Duke ofruar nxënësit e tyre me mundësitë për të performuar në mjedise prestigjioze, Alba Life nuk po ndihmon vetëm në ndërtimin e besimit te tyre, por edhe duke u ofruar atyre përvojë të vlefshme që mund t’i ndihmojë ata në karrierën e tyre të ardhshme. Alba Life ka pasur gjithmonë të ftuar specialë, përfshirë kryeministra, ministra, ambasadorë, biznesmenë, profesionistë, Ansambleistë, kryetar shoqatash, luftëtarë të UÇK-së dhe të tjerë. Pasioni i tyre për motivimin e fëmijëve shqiptaro-amerikanë dhe ushqyerja e dashurisë së tyre për gjuhën dhe kulturën shqiptare është e dukshme në çdo veprim. Gjatë pandemisë, AlbaLife School dhe TV postuan për një vend të lirë pune për poziten e Asistencës Ekzekutive në Konsullatën e Përgjithshme të Kosovës në Facebook, që më tërhoqi menjëherë vëmendjen për shkak të prejardhjes dhe dashurisë sime për Shqipërinë dhe Kosovën. Ajo që filloi si një mundësi për të ndjekur pasionin tim në Alba Life më në fund çoi për të vazhduar punën me Konsullatën e Kosovës dhe Misionin e Përhershëm të Shqipërise. Unë jam gjithmonë mirënjohëse për kohën time në AlbaLife dhe përvojat e paçmueshme dhe njohuritë që kam marrë.
Gjithmonë pres me padurim bashkëpunimin me TV dhe Shkollat Shqipe Alba Life, sepse besoj me përulësi në misionin e tyre.

Cila është përvoja juaj në punën me Konsullatën e Kosovës ne Manhattan dhe të Misionit te Përhershëm te Shqipërisë në Kombet e Bashkuara?

Unë kam pasur një përvojë shumë të dobishme duke punuar në Konsullatën e Përgjithshme të Republikës së Kosovës në Nju Jork gjatë pandemisë COVID-19. Unë isha e nderuar të isha Asistente Ekzekutive e Ambasadores Teuta Sahatqija dhe më pas e Ambasadorit Frymëzim Isufaj. Roli im si Asistente Ekzekutive përfshinte krijimin e financave, deklarimet dhe raportimin në Ministrinë e Punëve të Jashtme në Prishtinë dhe menaxhimin e të gjitha shpenzimeve operative për Konsullatën. Përveç kësaj kam pasur komunikime me Misionin e Përhershem të Shqiperise pranë Kombeve të Bashkuara në emër të Ambasadorit dhe stafit diplomatik. Përvoja ime e rritjes në një familje aktivistësh për Kosovën dhe pjesëmarrjes ne protestat për Pavarësinë e Kosovës më ndihmuan vërtetë të vlerësoj rëndësinë për mundësine qe m’u dha.
Kualifikimi im shtesë si ndërmjetës i NYS Associate Real Estate më mundësoi të ndihmoj diplomatët me nevojat e tyre për strehim. Si Asistente Ekzekutive e ish-ambasadorit
Frymëzim Isufaj, jam referuar prej tij te ambasadorja Besiana Kadare, për të ndihmuar në gjetjen
e hapësirave ​​për zyra komerciale për Këshillin e Sigurimit të Kombeve të Bashkuara për Misionin e Përhershëm te Shqipërisë. Isha mirënjohëse për këtë mundësi dhe ofrova shërbimet e mia për mjedise zyrash pro bono për të, duke punuar ngushtë me ambasadoren Kadare gjatë gjithë kohës së procesit. Ambasadorja Kadare ishte e impresionuar me punën time dhe dha një dëshmi, duke deklaruar se kam tejkaluar standardet e menaxhimit të pasurive të paluajtshme.
Dhe ja si shkruan: “Më bëri përshtypje puna e Vlera Sela Thaqit gjatë marrëdhënieve tona profesionale në vitet 2021-2022, kur ajo asistoi me menaxhimin e qiradhënies dhe projektimin e një mjedise zyre për Misionin e Shqipërisë në Këshillin e Sigurimit të OKB-së. Vlera shkoi lart, përmbushja e nevojave të Misionit, duke përfshirë gjetjen e një hapësire zyre, negocimin, projektimin, dhe arredimin e zyrës, i cili ka tejkaluar standardet e menaxhimit të pasurive të paluajtshme. Angazhimi dhe etika e fortë e punës ishin evidente gjatë kohës që punuam së bashku. Vlera gjithashtu siguroi që procesi të ishte përfunduar në përputhje me Zyrën e Jashtme, Misionet dhe Ministria për Evropën dhe Punët e Jashtme te Republikës së Shqipërisë, nga respektimi i të gjitha rregulloreve, udhëzimeve dhe buxheteve. Ne jemi mirënjohës për të gjithe punën dhe përkushtimin e Vlerës.”
Unë vazhdova të punoja me grupin e ri të shqiptarëve diplomat më inteligjent që u zgjodhën për të qenë pjesë e Këshillit të Sigurisë së OKB-së, përfshirë edhe Ambasadorin Ferit Hoxha. Në një kohë rekord unë kam qenë në gjendje të ekzekutoj qiratë, dhe të krijoja hapësira banimi për gjithsej 15 diplomatë në apartamentet që kërkuan Ministria për Evropën dhe Punët e Jashtme, buxhetin, dhe në përputhje me Zyrën e Departamentit të Shtetit për Misionet e Jashtme dhe protokollet e Ministrisë së Punëve të Jashtme.

Ju jeni lindur dhe rritur në Amerikë dhe gjithmonë e çmoj tek ju dashurinë e pakufishme për Atdheun. Si kanë ndikuar prindërit e tu atdhetarë në formimin tuaj?

Kur isha fëmijë, prindërit e mi Nexhat dhe Azbije Sela më mbushën me një dashuri të thellë për shqipen letërsinë, historinë dhe gjuhën hyjnore. Babai më njohu me veprat e Ismail Kadaresë dhe më nguliti një pasion për të mësuar për të kaluarën. Ai më mësoi gjithashtu si të lexoja dhe të shkruaj në shqip, duke u siguruar që unë të mund të zhytem plotësisht në kulturën tonë të trashëgimisë. Theksi i prindërve të mi mbi edukimin kulturor dhe përgjegjësinë sociale ka pasur nje ndikim të thellë tek unë gjatë gjithë jetës sime.
Për më tepër, mbaj mend që kur isha fëmijë, prindërit e mi regjistruan lajmet e reja për Kosovën jashtë vendit dhe ua dërgonin atyre me postë në Zërin e Amerikës për mediet e lajmeve. Ne shpesh morëm pjesë në protestat në Uashington, D.C. Pavarësisht se ishja e re, më kujtohet gjallërisht duke kënduar KOSOVA E LIRË! Periudha tre mujore kur 25 refugjatë kërkuan strehim në shtëpinë tonë gjatë Luftës së Kosovës do te ngelet e paharrueshme ne kujtesen time. Ishja adoleshente dhe dëgjova një për një refugjatët për atë që kishin përjetuar.
Duke parë përparimin e Kosovës gjatë gjithë kohës per mua ka qenë një privilegj i jashtëzakonshëm të punoja në Misionin e Përhershëm të Shqipërise dhe Kosoves të cilat kanë qenë kuptimplote dhe përulëse.

Si Shqiptaro Amerikane cilat janë disa nga sfidat që je përballur me arsimin shqiptar dhe natyrisht dhe me historinë e prindërve të tu?

Niveli i aksesit në arsim për shqiptarët ka qenë një faktor përcaktues në shtypjen apo fuqizimin e popullit tonë. Shqiptarët gjatë gjithë historisë sonë në mënyrë sistematike iu mohua arsimi nga fuqitë e huaja. Osmanët lejuan shumicën, grupet minoritare të shkollohen në gjuhën e tyre amtare, por kjo e drejtë nuk iu ishte dhënë shqiptarëve. Si komuniteti më i madh mysliman në pjesën evropiane, Perandoria, osmanët siguruan që shumica e popullsisë shqiptare të mbetej e paarsimuar për të minimizuar lëvizjet e mundshme të rezistencës. Pas Luftës së Dytë Botërore, regjistrimi të dhënat tregojnë se 60-75% e shqiptarëve në rajonin e Ballkanit ishin analfabetë në krahasim me vetëm 10% shkalla e analfabetizmit në pjesë të tjera të Evropës Lindore. Nën sundimin jugosllav, Shqiptarët vazhduan të përballeshin me barriera në arsim; Shkollimi në gjuhën shqipe ishte vetëm në shkollat ​​fillore deri në vitin 1969 kur u hap Universiteti i Prishtinës.
Universiteti zhvilloi një klasë të re shoqërore të intelektualëve shqiptarë që sfidoi diskriminimin dhe shtypjen me të cilën u përballën në Jugosllavi. Nuk është rastësi që protestat çuan studentët e Universitetit të Prishtinës në fillim të viteve ’80 dhe që ndezi një lëvizje rezistence në mbarë Kosovën. Reagimi i ashpër nga qeveria serbe rezultoi në ndalimin e historisë dhe letërsise shqipe në shkolla. Si rezultat, sistemi arsimor paralel ishte krijuar, në të cilën mësuesit organizonin mësime fshehurazi për nxënësit në shtëpi private për gati një dekadë para Luftës së Kosovës. Mësuesit dhe studentët përballeshin me rrezikun e rrahjes dhe frikësimit nga policia serbe vetëm për ndjekjen e mësimeve shqip. Shqiptarët në Ballkan dhe diaspora mblodhën para për t’u ofruar mësuesve disa kompensime nga puna e tyre. Për shkak se shqiptarët kanë pasur akses minimal në arsim gjatë shekujve, besoj se komuniteti ynë duhet të vazhdojë të investojë në arsim dhe ta njohë atë si një nga mjetet e fuqizimit të popullit shqiptar. Kjo histori ka ndikuar tek prindërit e mi pasi ata u përballën me diskriminim në arsim dhe vendin e punës në Republikën Maqedonase të Federatës Jugosllave.
Secili prej tyre kishte ambicie për të avancuar në fushat e tyre të studimit, por nuk kishin perspektivë pune si shqiptarë etnik. Ata ishin të kufizuar për t’u bërë mësues të shkollave fillore. Babai im aspironte të ishte gjuhëtar, por në vend të kësaj ua mësoi gjuhën shqipe studentëve në Shkup. Mami im fitoi një diplomë në inxhinieri, por iu mohua diploma nga një universitet, administrata e se cilës i tha hapur se ishte thjesht pse ishte shqiptare grua. Mundësia më e mirë e karrierës që iu ofrua ishte të bëhej mësuese matematike. Pavarësisht vështirësive dhe diskriminimit që prindërit e mi u përballën si profesionistë të rinj, ata filluan të donin punën e tyre si mësues. Të dy ishin ekspertë në përmbajtjen e tyre dhe ishin të dashur nga nxënësit e tyre. Nëna ime u njoh për mesimet e saj rigoroze dhe arritje të larta për studentët, ndërsa babai im shquhej për natyrën e tij karizmatike dhe pasionin për gjuhën shqipe.
Prindërit e mi më në fund vendosën të emigrojnë, kur mësuan nga një drejtor shkolle maqedonase se ishin në rrezik duke u pushuar nga puna. Kur familja ime u transferua në Shtetet e Bashkuara, ata e kishin shumë të rëndësishme që të ruanin përdorimin tonë të shqipes dhe të na edukonin mua dhe vëllain tim që kemi lindur këtu. Babai çdo të shtunë, pasi kthehej në shtëpi nga një ditë e gjatë pune duke riparuar çatitë e gradacielave te larta të Manhatan-it, na dha mësime se si të lexojmë dhe të shkruajmë shqip. Vetëm kur u rrita, kuptova ndikimin që kishin ato mësime javore duke forcuar identitetin tim si shqiptaro amerikane.

Ju jeni një mësuese e licensuar nga shteti i Nju Jorkut, me një përvojë të madhe në klasat me edukim special, flisni ju lutem për pasionin dhe profesionalizmin për këtë detyrë të shenjtë si dhe frymëzimi juaj i parë për të shkuar në këtë profesion?

Ashtu si shumë emigrantë që vijnë në SHBA, kredencialet e nënës sime nga jashtë nuk u njohën. Si rezultat, ajo mori një punë për të cilën ishte e mbikualifikuar, duke punuar si një ndihmës mësuese. Ashtu si sfidat e tjera në jetën e saj, ajo e shikonte këtë si një mundësi për të mësuar. Ajo u përshtat dhe mësoi si të mbështesë studentët me aftësi të kufizuara dhe të bëjnë një ndryshim domethënës në jetën e tyre.
Çdo ditë shkollore prisja me padurim në periudhën e drekës qe të vizitoja klasat e nënës sime. Në klasë me nxënës me aftësi të kufizuara, pashë që nëna ime u transformua nga e grua e rreptë, që njihja në shtëpi në një edukatore pafundësisht e durueshme dhe gazmore. Ajo zbatoi të njëjtat pritshmëri të larta që kishte si mësues matematike për nxënësit e saj sindrom down dhe autism te rëndë. Ajo drejtoi dyqanin shkollor për të praktikuar nxënësit e saj. Me mbështetjen dhe mbikqyrjen e saj, ata përdorën aftësitë matematikore për të numëruar paratë, për të mbajtur librin e llogarise dhe shpërndarjen e artikujve të shitjeve. Dyqani shiste ujë, kafe, patate të skuqura dhe ushqime të tjera, duke përfshirë produktin e saj më të njohur, pite. Nëna ime i udhëzoi studentët e saj brenda shkollës si të bënin pite nga e para si: përzieni përbërësit për brumin, prisni që të ngrihen, gatuajeni brumin, hapni secilën shtresë dhe shtoni mbushjen. Nxënësit kontribuan në këtë proces me shumë hapa dhe ishin krenarë për aftësinë e tyre për të kthyer miellin dhe ujë në një trajtim të shijshëm.

Ju jeni gjithashtu menaxhere, keni Master në biznes MBA si dhe mësuese, cili ka qenë burimi i frymëzimit për këtë profesion dhe përvoja juaj?

Fillova të punoja pas shkollës në biznesin e çatisë së babait tim, kur isha vetëm katërmbëdhjetë vjeçe. Që në moshë të re, mësova të gjitha aspektet e drejtimit biznes-faturim i plotë, oferta qeveritare dhe kontrata private. Kam zhvilluar aftësitë e komunikimit dhe ofrimin e shërbimit cilësor ndaj klientit. Unë e ndihmova biznesin të fitonte klientët në të pesë bashkitë dhe u njohën me lagjet e ndryshme dhe komunitetet e qytetit të Nju Jorkut. Kur erdhi koha për të aplikuar për kolegj, shkollë biznesi ishte përshtatja e natyrshme. Kam fituar një diplomë bachelor në biznes dhe më vonë një MBA. Më pëlqente të isha menaxhere dhe e dija se isha një person i talentuar biznesi, por nuk ndihesha e përmbushur nga profesioni. Më pas u lodha nga industria e ndërtimit dhe e çatisë duke punuar për të që kur isha adoleshent.
Frymëzuar nga puna e nënës sime me nxënësit me aftësi të kufizuara, vendosa të kthehem në shkollë për t’u bërë mësuese e arsimit special. Megjithatë unë u gjeta në një mjedis shkollor mbytës si për studentët e mi ashtu edhe për veten time. Pra akoma mësuesëve ju kërkohej të ndiqnin kurrikulën dhe të jepnin mësimin e ardhshëm edhe nëse nxënësit nuk e kuptonin të mëparshmen. Kuptova që fëmijët kishin mungesa nga aftësitë themelore që u duheshin për të qenë të suksesshëm. Më dhimbte të shihja studentët qe nuk merrnin të gjithë mbështetjen e nevojshme. Gjatë takimeve të IEP, ku ekipi i profesionistëve të shkollës takohet me prindërit e një nxënësi me aftësi të kufizuara, fillova të vija re një boshllëk në shërbime për studentët me ADHD, disleksi, diskalkuli dhe të tjera.
Personat me aftësi të kufizuara kishin të drejtë të merrnin shërbime për mbështetjen e mësuesve të Arsimit Special (SETSS), udhëzim një për një për nxënësit me aftësi të kufizuara jashtë shkollës. Por prindërit nuk ishin në dijeni që ky shërbim ishte i disponueshëm. Në vend të kësaj, unë ndjeva se ato shpesh largoheshin nga takimet e IEP-së me ndjenjën se sfidat e fëmijës së tyre në klasë ishin të tyre.
Mësova se kishte mungesë të NYC SETSS dhe më shumë se 50% e publikut të qytetit nxënësit e shkollave nuk po merrnin orët e tyre të mandatuara SETSS. U bëra ofrues në vitin 2022, dhe deri në fund të vitit, unë kisha themeluar Qendrën Mësuese të Staten Island (SILC), një hapësirë ​​mësimore gjithëpërfshirëse për studentët e të gjitha aftësive. SILC më mundësoi të martohem me dy pasionet e mia, arsimin special dhe menaxhimin e biznesit.

Ju keni hapur suksesshëm Qendrën Mësimore në Staten Island, çfarë afron programi i kësaj qendre për studentët dhe disa nga vështiresitë që përballoni?

Sfida numër një me të cilën përballem është gjetja e mësuesve për të punuar si ofrues të SETSS.
Mësuesit e shkollave publike të punësuar nga Departamenti i Arsimit (DOE) nuk janë në gjendje te afrojnë SETSS sepse është një konflikt interesi. SETSS u shërbejnë nevojave të studentëve me aftësi të kufizuara që nuk plotësohen nga sistemi shkollor, kështu që në shumicën e rasteve, DOE mësuesit nuk mund të punojnë në një rol SETSS. Si rezultat, ka vetëm një pishinë të vogël me profesionistë të kualifikuar dhe të interesuar në ofrimin e shërbimeve. Për të adresuar këtë problem, më lindi ideja për të filluar një program praktik që ofronte SETSS trajnime për studentët e universitetit. Studentët që kanë përfunduar 50% ose më shumë të rejat e tyre, kurset arsimore të shtetit të York-ut kanë të drejtë të marrin pjesë në program. Praktikantët mësojnë si të përdoren metoda të bazuara në kërkime për t’u mësuar studentëve aftësitë themelore të leximit, të tilla si fonika, rrjedhshmëria, fjalori dhe të kuptuarit.
SILC është një vend ku mirëpriten fëmijët e të gjitha aftësive. Misioni yne është të ndihmojë fëmijët të rriten shoqërisht, emocionalisht dhe akademikisht. Përveç SETSS me udhëzime dhe mësime të përgjithshme private, ne gjithashtu organizojmë seminare STEM, klube librash, klasa ushqimore, joga dhe meditim, terapi arti, netë filmash dhe aktivitete të tjera për fëmijët. Programimi zhvillohet në bazë të interesit të studentëve dhe lehtësohet në bashkëpunim me partnerët e komunitetit. Ne kemi punuar me psikologë fëmijësh, nutricionistët, instruktorët e jogës, autorët e librave për fëmijë dhe drejtues të tjerë në vendin tone te komunitetit.
Qendra jonë është një qendër komunitare bashkëpunuese ku familjet dhe fëmijët lidhin ofruesit e shërbimeve. Ne kemi marrë reagime te shumta pozitive nga studentët sepse ne e bëjmë mësimi te arritshëm dhe argëtues.
Një nga veçoritë e veçanta të SILC është sensori ynë multi-sensional dhomë lojërash. Kur nxënësit përfshijnë më shumë se një nga pesë shqisat, ata kanë më shumë gjasa për të kuptuar koncepte të reja. Në dhomën tonë me shumë shqisa, ne stimulojmë shqisat e studentëve duke përdorur mjete mësimore si dërrasat speciale për të gjurmuar kombinimet e shkronjave dhe numëruesit për të ndihmuar nxënësit të zgjidhin problema matematikore. Në dhomën me shumë sensorë, studentët janë vazhdimisht te përfshire në lojë, për të cilën hulumtimet tregojnë se zhvillojnë edhe aftësitë e tyre gjuhësore dhe matematikore, si aftësia e tyre për të zgjidhur problemet dhe për të këmbëngulur. Studimet kanë treguar gjithashtu se veprimtaritë e leximit me shumë shqisa i ndihmojnë nxënësit të lidhin shkronjat ose fjalët me tingujt më shpejt. Për fëmijët më të rritur, një përqasje shumëshqisore ndaj leximit zhvillohet në mënyrë të avancuar, aftësitë e të kuptuarit dhe të të menduarit kritik. Ne përpiqemi të përfshijmë një multi-sensor, qasje e orientuar drejt lojës në të gjitha aktivitetet e qendrës sonë. Një mënyrë tjetër që SILC i shërben komunitetit të saj është duke lidhur prindërit me ligjin falas për shërbimet. Shumë prindër duhet të përdorin avokatë ose avokatë me pagesë për t’i ndihmuar ata të sigurojnë që fëmijët e tyre të marrin shërbimet e arsimit special që u takojnë, pasi kjo vjen me një kosto të madhe nga xhepi. Në SILC, ne besojmë fuqimisht në aksesin e barabartë në shërbime për fëmijët me aftësi të kufizuara. Familjet nuk duhet të kenë kurrë veshtiresi ne aksesin e shërbimeve për fëmijët e tyre. Për të mbështetur familjet, SILC u referohet prindërve juristë që ofrojnë këshilla juridike pro bono dhe avokati në emër të studentëve. Ne gjithashtu informojme prindërit se mund të vizitojnë qendrat neuropsikologjike që mund të kryejnë vlerësime për studentët që mund të zbulojnë aftësi të kufizuara të fshehura. Familjet kanë qenë jashtëzakonisht mirënjohëse për të mësuar rreth këtyre shërbimeve dhe proceseve.
Duke u rritur, roli im në familjen time ishte gjithmonë të ndihmoja prindërit e mi të ecnin mire në Amerikë me kulturën dhe burokracinë shoqëruese të saj. Ishte shumë sfiduese ndonjëherë, por ato përvojat më formuan si e pavarur dhe më forcuan ndjeshmërinë për të tjerët, perspektivat kulturore. E kam kuptuar se më ka ndihmuar gjithashtu të bëhem natyrale, avokoj për familjet emigrante në punën që bëj tani.
Një grua shqiptare që kishte vështirësi në anglisht më kontaktoi për mbështetje. Djali i saj ka një IEP, por ajo nuk e kuptoi vërtet se çfarë do të thoshte. U ula me të, shkova pranë në secilen pjesë të dokumentit, iu përgjigja pyetjeve dhe i shpjegova se si djali i saj kishte të drejtë për shërbime shtesë. Ajo qau me lot nga lehtësimi në zyrën time. Djali i saj kishte një IEP për katër vjet, por ajo ishte ndjerë gjithmonë konfuze dhe e dërrmuar gjatë takimeve në shkollën e djalit të saj. Ajo më falënderoi me përuli dhe ripohoi angazhimin tim duke qenë një ofrues profesional dhe kulturalisht i përgjegjshëm.
Qendra u shërben shumë komunitetit shqiptar, por kemi edhe fëmijë arabë dhe kinezë. Ne punojmë ngushtë me përkthyes të gjuhëve për t’i lidhur me gjuhën të kapercejmë barrierat dhe dallimet kulturore me prindërit. Ne jemi të përkushtuar për të mësuar më shumë rreth kulturave te nxënësve tanë. Ne organizuam festimet e Ramazanit për të edukuar më të mëdhenjtë tanë komunitetin për festën, dhe ne planifikojmë të bëjmë të njëjtën gjë për festat.

Cilat janë disa nga projektet tuaja për të realizuar me studentët për “Staten Island Learning Center”?

Më shumë se 50% e nxënësve të shkollave publike të NYC nuk po marrin mandatin e tyre, orari SETSS për shkak të mungesës së ofruesve të kualifikuar. Për të ndihmuar në plotësimin e këtij boshllëku, ekipi është në proces të hapjes së qendrave shtesë mësimore në të gjithë qytetin me ndihmat e fondeve të granteve të shtetit të Nju Jorkut.
Kryetari i bashkisë së NYC Eric Adams vlerëson se 30 deri në 40% e të burgosurve në Riker’s Island, NYC burgu më i madh, janë disleksikë. Adams është vetë disleksik, i cili mbeti i padiagnostikuar gjatë në karrierën e tij në shkollën publike në NYC. Ai luftoi në shkollë dhe ndjeu se mësuesit e perceptonin atë dembel dhe jo inteligjent, një histori tingëlluese për shumë studentë me aftësi të kufizuara. Z. Adams ishte në kolegj kur mësoi për paaftësitë e leximit që e kuptoi se ai kishte. Tani si kryetar i qarkut më të madh shkollor në vend, administrata e tij është duke ofruar trajnime për disleksinë për stafin e shkollës dhe po zbaton një program pilot për ekzaminimin e studentëve për disleksinë. Ai ka premtuar gjithashtu se do të sigurojë shqyrtimin e disleksisë dhe shërbime për të burgosurit në burgjet e NYC-it.
Departamenti i Arsimit kreu një anketë në pothuajse 100 burgje shtetërore dhe federale në SH.B.A. dhe zbuloi se rreth një e treta e të burgosurve kishin vështirësi me leximin bazë të kuptuarit. Një studim mbi të burgosurit e Teksasit zbuloi se rreth 50% ishin disleksikë.
Fatkeqësisht, shoqëritë i margjinalizojnë njerëzit me aftësi të kufizuara në të mësuar dhe nuk ofrojnë mbështetjen që ata kanë nevojë që kur janë fëmijë. Keto raste i kemi dhe në Ballkan se ka një mungesë të përgjithshme ndërgjegjësimi për paaftësitë në të nxënë.
Në të ardhmen, unë do të dua të punoj me organizatat lokale në rajon për të ndihmuar në përmirësimin e cilësinë e arsimit special. Kultura shqiptare më ka formësuar ne atë që jam, ndaj ndihem e detyruar t’ia kthej komunitetit shqiptar. Unë besoj se fuqizimi ynë i ndërsjelltë është i varur në ndarjen e burimeve dhe ngritjen e njëri-tjetrit, edukimin e të rinjve tanë për gjuhën tonë historinë dhe ndërtimin e marrëdhënieve ndërmjet komunitetit shqiptar në Ballkan dhe Diasporës.

29 Prill, 2023
Manhattan, New York