Bëhen bashkë studentët shqiptarë nga mbarë Evropa

Sipas legjendës, Gjergj Kastrioti, Skënderbeu si porosi të fundit thuhet të këtë thënë që thuprat një nga një thyhen edhe nga një fëmijë, por së bashku si thzen dot edhe dikush me fuqi të madhe. Një legjendë, me analogji tepër të thjeshtë ndoshta, e mistifikuar në nivele të ndryshme dhe natyrisht e papërshtatshme në argumente shkencore. Të njëjtat mund të thuhen edhe për krijimin e heronjve në përgjithësi. Por edhe këto legjenda lindën nga nevoja për një ide thjeshtëzimi i të cilës nuk mohon konceptin e saj.

Pra, qoftë legjendë e mistifikuar apo nostalgji e fabrikuar nga rilindasit tanë, helmeta dhe shpata e Skënderbeut janë artefakte të rëndësishme për ideologjinë e të qenit shqiptar. Dhe, rreth tyre u mblodhëm në Vjenë 65 studentë nga 8 shoqata studentore shqiptare në 4 shtete të ndryshme të Evropës.

Në bashkëpunim studentët shqiptarë nga shoqatat studentore:

Shoqata studentore shqiptare «Studenti» Zürich

Association des Étudiants Albanais de Lausanne (AEAUL)

Albanian Student Organisation “Vlera” Belgium

Albanian Student Association Fribourg (ASAF)

Association des Étudiants Albanais de Genève (ASSOEAG)

Shoqënia e Studentëve Shqiptar Wien

Albanian Youth Organization Mannheim/Heidelberg (AYO)

Vereinigung albanischer Studenten Universitas Dispargum Assindia (VaS NRW)

Në një dyzim të çuditshëm, por aspak të papritur. Guideja duke u munduar të na shpjegojë që pjesa e lartë e shpatës ishte shtuar më vonë në Itali. Tregoi që punimi qenka bërë në mënyrë evropiane për të imituar atë osmane. Vetëm për t’u korrigjuar, që natyrisht edhe Shqipëria ishte Evropë, nga që Skënderbeu kishte luftuar saktësisht kundër Perandorisë Osmane, por «you know what I mean».

Prapë, na mbeti Shqipëria aty diku, tepër afër për të qenë e huaj, por edhe tepër larg për të quajtur veten të njëjtë me Evropën.

Disi duke na legjitimuar kështu përshtypjen që kemi. Të jesh shqiptar është një përgjigjësi, të jesh student shqiptar, është përgjegjësi e dyfishtë. Duke pasur këtë në mendje, pse të mos i japim zë perspektivës sonë, e cila mund të ketë potencial për ide të vlefshme në gjithësi, universale, t’i quajmë.